• ناشر: Deep Silver
• سازنده: 4A Games
• سبک: First-Person Shooter
• پلتفورم ها: PC | PS3 | X360
• تاریخ انتشار: May 14, 2013

Last Light برای شما چه مفهومی دارد و چگونه تعبیرش می کنید؟ این عبارت برای من دو بعدیست و دو معنی متضاد را برای من به همراه دارد. از یک طرف می تواند بدین معنی باشد که روزهای خوش رو به اتمام است و پس از آخرین روشنایی وارد جهانی کاملاً تاریک یا همان مرگ می شویم، از سوی دیگر می توان از آن به عنوان آخرین شانس و فرصت یاد کرد که می تواند روزهای خوش و امن را برای ما به ارمغان بیاورد. Metro: Last Light عنوانیست که به تازگی وارد بازر شده است، عنوانی که دنباله Metro 2033 می باشد و ترس را با یک چهره جدید وارد دنیای بازی های ویدیویی کرده است. 

همکاری دو طرفه 

اگر نسخه اول این سری را به یاد داشته باشید شخصیت اصلی داستان، "آرتیوم" (Artyom) توانست به وسیله یک بمب هسته ای در محل زیست موجودات اهریمنی (Dark Oneها) تعدادی از آن ها را نابود کند و آرامش را تا حدی وارد به مترو بازگرداند، ولی این تازه شروع ماجراست. اخیراً بازمانده این اهریمنان مدام به مترو حمله می کنند، انگار قصد دارند موضوعی را به ساکنین مترو بفهمانند. آرتیوم تنها پل ارتباطی بین ساکنین مترو و آن ها می باشد زیرا تا حدی می تواند با ذهنشان ارتباط برقرار کند. حال او با کمک دوست خود قصد دارد تا وارد محوطه امنیتی اهریمنان شده و با آخرین بازمانده آنها به نام Dark One ها صحبت کند. 

 

در این میان آرتیوم وارد یک دنیای جدید و مسائل جدیدتری می شود که می بایست در کنار هدف اصلی اش آن ها را نیز دنبال کند و امنیت را یک بار دیگر برای ساکنین مترو بازگرداند. 

از نقاط قوت سری بازی های Metro داستان چالش بر انگیز همراه با روایتی زیباست که در Last Light نیز بار دیگر شاهد این اتفاق هستیم. همچنین پایانی زیبا و دراماتیک از نقاط قوت این بازیست که اصولاً کمتر عنوانی به این امر توجه می کند. 

سکوت کن و بی صدا بکش 

به شخصه یکی از مواردی که در Metro 2033 من را آزار می داد نحوه گیم پلی بازی و موجوداتی بود که می بایست با آن ها درگیر می شدیم. حال در Last Light شاهد یک گیم پلی روان هستیم. سیستم آپگرید نیز همانند قبل در بازی گنجانده شده و شما با برداشتن پول (که در اینجا به صورت فشنگ تعبیه شده است) از روی اجساد و مکان های مختلف بازی می توانید خرید و فروش کنید و همچنین اسلحه های خود را ارتقاء دهید. 

در هر لحظه از بازی جو خاص آن منطقه را در خود حس خواهید کرد. بی شک ترسناک ترین بخش بازی هنگامیست که آرتیوم وارد شهر می شود زیرا هر لحظه باید مراقب حرکات خود باشید؛ اگر اشتباه کنید وقت دوئل با مرگ فرا رسیده است و تا هنگامی که خشاب های اسلحه تان خالی نشده است زنده خواهید ماند. 

یکی دیگر از نقاط ضعف نسخه قبلی که در اینجا اصلاح شده میزان پایداری دشمنان شماست که بعضی از آن ها را می بایست با یک خشاب از پای در می آوردیم ولی اینجا می توانید با شلیک به نقاط خاص نظیر سر و گردن، آن ها را به راحتی نابود کنید. 

 

همانند قبل در درگیری هایی که با نازی ها دارید می توانید با خاموش کردن شعله چراغ های نفت سوز و یا خاموش کردن لامپ ها، محیط را برای کشتن دشمنان خود آماده کنید و به سادگی هرچه تمام تر آن ها را از پای در آورید. هوش مصنوعی بازی نیز نسبت به قبل پیشرفت هایی داشته اما هنوز هم جای کار دارد. بیشترین پیشرفت در نبرد با موجودات بازی به چشم می آید، برای مثال در نسخه قبل اگر وارد شهر می شدید موجودات پرنده بدون اینکه شاهد شما باشند به سمتتان حمله ور می شدند، ولی در اینجا می توانید بدون درگیری از لابه لای شاخ و برگ مسیرتان را ادامه دهید تا به مقصد خود برسید. 

همیشه بر این عقیده بودم که سبک مخفی کاری در همه بازی ها کارساز است؛ صحت این حرف را می توان در Metro: LL به خوبی مشاهده کرد. در این بازی می توان خیلی از مناطق را بدون به صدا در آمدن آژیر دشمن و یا صدای زوزه گرگ ها و جانوران دیگر گذراند و وارد خطر نشد. 

شاید بتوان یکی از نقاط ضعف گیم پلی این بازی را عدم تعادل در پخش کردن مهمات دانست، برای مثال در بعضی از مناطق نیاز چندانی به مهمات زیاد و فیلتر ماسک نبود ولی تا دلتان می خواست به مهمات بر می خوردید، ولی برعکس در برخی دیگر از مناطق با کمبود شدید مهمات مواجه می شدید؛ به شخصه در بعضی از مناطق با پرتاب دینامیت و چاقو حیوانات بازی را از بین می بردم! 

یک نکته دیگر که گیم پلی بازی را حساس تر از قبل کرده است نیاز به استفاده بیشتر از قطب نمای آرتیوم می باشد. در بعضی از مناطق شهری اگر از این قطب نما استفاده نکنید ممکن است مسیرتان به نواحی خطرناکی ختم شود. همچنین در سطح شهر همیشه علائمی تعبیه شده که راه درست را به شما نشان می دهد، پس مخاطب می بایست با دیدی باز نسبت به محیط اطرافش به راه خود ادامه دهد. 

 

این نسخه دارای یک سری Boss Fight نیز می باشد که در بعضی از مراحل به سراغتان می آیند. در نگاه اول فکر می کنید که می بایست با شلیک های فراوان آن ها را نابود کنید ولی هر بار یک سری ترفند خاص وجود دارد که شما بتوانید با استفاده از آن ها از دستشان خلاص شوید. 

در کل گیم پلی Metro: Last Light نسبت به نسخه پیشین خود پیشرفت های خوبی را داشته است. این بازی از آن دست عناوینی نیست که در استفاده از مهمات خود صرفه جویی نکنید یا برای حملات خود استراتژی نداشته باشید زیرا این بازی بر پایه فکر و حملات از پیش برنامه ریزی شده ساخته شده است. 

شهری مرده در زیر دود و مه 

موتور گرافیکی استفاده شده در بازی نسخه بهینه شده 4A Engine می باشد که توسط توسط سازندگان اوکراینی همین بازی طراحی شده است. موتوری که ورژن های قدیمی آن بر روی سری S.T.A.L.K.E.R نیز استفاده شده بود. به طور کل می توان گفت که گرافیک بازی نسبت به نسخه قبلی که خود دارای گرافیک چشمگیری بود تغییرات چندانی نداشته و صرفاً جلوه های بصری آن کمی بهتر از قبل شده است. 

طراحی فضای شهر قابل قبول می باشد و تیم سازنده به خوبی آگاه است که در یک شهر متروکه می بایست از چه المان هایی استفاده کرد تا ترس را در وجود مخاطب وارد کند. هواپیمای سقوط کرده، شهربازی خراب شده، خانه های ویران با چاشنی سکوت و هر از گاهی صداهای ناشناس عاملی هستند که مخاطب را وادار به حساس بودن نسبت به محیط می کند. همانطور که قبلا گفته شد تیم سازنده بیشتر سعی خود را بر روی جلوه های بصری کرده است و حساسیت زیادی نسبت به جزئیات محیط از خود نشان نداده است، به عنوان نمونه بافت های مربوط به دیوارهای خراب شده در شهر و یا مترو در حد متوسطی قرار دارد ولی در عوض بازی سرشار از نورپردازی های خوب و در بعضی از مواقع صحنه های سینماتیک زیباییست. 

 

یکی دیگر از نقاط قوت بازی طراحی خوب حیوانات داخل بازیست. در نسخه قبل شاید با 2 الی 3 گونه موجودات سر و کار داشتیم ولی در اینجا تا حد کمی این تنوع بیشتر شده است. طراحی چهره شخصیت های بازی نیز قابل قبول می باشد و بعضی از آن ها با ظرافت خاصی کار شده اند. 

صداگذاری بازی نیز تقریباً همانند قبل است و تغییر قابل توجهی نداشته است. با وارد شدن به فضای مترو صداهای مختلفی نظیر صدای موزیک، جشن، مهمانی و صدای مغازه داری که در حال فروش اجناس خود به مشتری اش است و یا صدای پدرانی که در حال حرف زدن با بچه هایشان هستند را خواهید شنید. صداگذاری اشخاص نسبت به چهره شان خوب کار شده و دیالوگ های استفاده شده در بازی بیشتر به شکل جدی می باشد و البته فضای بازی هم مجالی برای شوخ طبعی نمی دهد. همچنین با وارد شدن به شهر اگر دقت کنید می توانید صدای جانوران اطراف خود را بشنوید و آن ها نیز در صورت ایجاد صدایی از سوی شما ممکن است متوجه حضورتان شده و به سویتان حمله ور شوند. اما یکی از بزرگترین معایبی که سری Metro درگیرش است حرف نزدن کارکتر آرتیوم در طول بازیست که یک نوع بی حوصلگی خاصی را به وجود می آورد و از هیجان بازی می کاهد. 

و در آخر باید گفت که Metro: Last Light یکی از عناوین موفق این نسل بوده است و توانست بار دیگر دل هواداران خود را شاد کند. تغییرات خوب و به جا نسبت به نسخه های قبل باعث جلب توجه عده بیشتری نسبت به این بازی شده ولی با تمام اینها باز هم نمی توان از برخی ضعف های پیش پا افتاده بازی چشم پوشی کرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: